Door de begeleiding van terminale patiënten en hun familie heeft longarts Bert Baas geleerd dat luisteren, nog meer dan praten, een vaardigheid is die je moet ontwikkelen. Ze vertrouwden hem vaak hun levensverhaal toe en even was hij onderdeel van hun leven. Na het afscheid bleven de herinneringen over: verdrietig maar ook vaak mooi.
Elke patiënt heeft Bert op zijn of haar eigen manier geraakt, maar sommige ontmoetingen bleven hem in het bijzonder bij. Hun levensverhaal of de manier waarop zij met hun ziekte omgingen raakte hem. Een paar van die ontmoetingen heeft hij opgeschreven en gebundeld in ‘De vertwijfelde man’.
Het is een bijzonder boek waarin Bert zich kwetsbaar opstelt. Door zijn gemakkelijke schrijfstijl en de afwisseling van humor en een traan, zal ‘De vertwijfelde man’ je bijblijven.
